Als mentor leer ik elke dag wat mijn valkuilen zijn, want regelmatig wordt ik echt in de maling genomen. Mentorschap gaat soms met vallen en opstaan.

Al weken probeer ik mijn cliënt te bereiken,regelmatig maak ik met hem een afspraak. Steeds als het dichtbij de datum komt zegt hij af. Een greep uit zijn afmeldingen. “ik was het helemaal vergeten, maar ik ben bij familie buiten Arnhem”, “ik moet met de moeder van mijn vriendin naar het ziekenhuis”, “ik kan wat bijverdienen met een klus”, “ik ben ziek”.

Op de laatste afspraak sta ik voor zijn deur op de afgesproken tijd en datum, meneer is er niet. Ik bel hem op “ooh ik zit in Amsterdam”. Ik besluit dat ik er genoeg van heb en schakel de bewindvoerder in. Ik vraag hem een afspraak te maken over de financiën. Bij die afspraak sluit ik aan. Zo gezegd zo gedaan. Als het om geld gaat zijn de meeste cliënten goed in contact. Een mentor heeft soms even een breekijzer nodig. Mijn onderbuik gevoel is terecht. Die week zet de gemeente zijn uitkering stop omdat het vermoedde is dat meneer samenwoont (uitkeringsfraude). Dat dit vermoedde terecht is, blijkt als ik samen met de bewindvoerder op bezoek ga. Al twee maanden woont de heer samen met zijn vriendin die hij van de straat geplukt heeft. Manipulatief, verslaafd en al jaren in de hulpverlening. Accepteert geen zorg wel een onderhoudsdosis Methadon. Ja en dan?

Tegen je gevoel in ga je zorgen dat je client niet op straat komt te staan. Bewindvoerder regelt een uitkering en ik een multidisciplinair overleg waarin we afspreken, dat we hulp inzetten om de situatie stabiel te houden. Dat we zicht houden en dat we een lijn gaan leggen met de wijkagent. Als mentor is dat het enige wat ik voor mijn client kan doen. Ik voel me echt in de maling genomen. Ja, maar daar heeft de client geen boodschap aan. Uiteindelijk leveren dit soort situaties veel op. Namelijk als ik een nummer bel van mijn cliënt en ik hoor twee keer dat ik verkeerd verbonden ben, dat ik niet zo naïef moet zijn en dat gelijk moet geloven. Ach, iemand zij laatst je kunt geen regie over de hele wereld voeren en dat is zo. Maar het is zoooooo irritant als je geen vinger achter een situatie kan krijgen. En dat je het gevoel hebt in de maling genomen te zijn, dat went nooit.