Dat iemand beperkt is, is soms als mentor of als netwerk van een cliënt van buiten niet te zien. Ik zie bij Mentorschap Arnhem cliënten voorbij komen die op het oog er normaal uitzien. Fris energiek en vooral goed gebekt.

Een beperking die niet zichtbaar is

In gesprekken weten zij zich te presenteren als normaal functionerende individuen. Totdat de spanning oploopt, dan zie je als mentor waar de beperking zit. Men moet werken, school, het huishouden doen, kinderen verzorgen en ook nog nadenken over de problemen. Dan pas zie je cliënten foute keuzes maken.

Wegblijven zonder reden op het werk of op school. Was dagen laten liggen totdat je er niet meer overheen kunt stappen. Huizenhoog de afwas op het aanrecht. Zelf een keuze maken die voor dat moment de goede lijkt te zijn maar totaal verkeerd uitpakt. Met alle gevolgen van dien. Denken “ik kan het zelf wel en heb niemand nodig”. Dan blijkt dat men eigenlijk heel hard iemand nodig heeft.

Een mentor vervult die rol van adviseur tot vertrouwenspersoon tot diegene waar je finaal uit je dak tegen kunt gaan. Soms loop ik ook tegen mijn eigen grenzen aan. Soms vraag ik ook mezelf af. Wil ik nog wel mentor zijn van deze cliënt? Van de week was ik weer op zo’n punt. Na weer een bak vol ernstige ziektes en wat al niet meer over mezelf uitgestort horen worden bedacht ik me, heeft het nog zin om door te gaan met begeleiden van deze cliënt?

Daarna zegt ik volmondig ja, want alleen door dit soort escalaties hoop ik als mentor dat de cliënt in ziet dat er een verandering moet komen. Als ik als mentor ook nog wegloop. Wie houdt hij dan over? Want heel zijn netwerk loopt al weg. Soms houdt het echt op en dat punt is ook wel een keer gepasseerd de afgelopen jaren. Niet iedereen is te helpen. Niet koste wat het kost. Een cliënt mag best een keer uit zijn dak gaan. Maar het moet niet dagelijkse kost zijn.

Ik probeer cliënten zo goed mogelijk te begeleiden. Ook als zij denken geen begeleiding nodig te hebben. Dat zijn de lastigste cliënten, omdat het altijd een verrassing is wat er mis loopt. Dat kan heel divers zijn. Afgewezen worden voor je droom opleiding omdat je weigert je twee mobieltjes in te leveren bij de intake. Of, even toestemming geven dat ze je zolder voor een kleine wietplantage mogen gebruiken. Resultaat met alles en iedereen beland je op straat. Of, een aantal keer wegrijden bij een tankstation zonder te betalen. Gevolg deurwaarderskosten torenhoog, terwijl je net weer met je financiën stabiel was. Grijs haar krijg ik er soms van. Gelukkig heb ik deze week weer bij de kapper de grijze haren laten verven. Dan kan ik er ook weer even tegen. Mentorschap iedere dag een uitdaging.