Als mentor zoek ik altijd naar het verhogen van het kwaliteit van leven van een cliënt. Soms moet ik daarvoor wegen bewandelen die ervoor zorgen dat een droom werkelijkheid wordt. In de loop der jaren heb ik een broer en zus in Polen herenigd. Met dank aan het vriendenfonds van de Siza. Continue reading
Geen dag is saai. Vanmorgen een mailtje, client van in de 70 klimt met rollator en al over het hek van het verpleeghuis. Wat toch wel een hoog hek is. Adrenaline doet wat met een mens. Dan een telefoontje mijn client van 95 doet de deur niet open. Normaal wel. Politie erbij geen sleutel, dus met het ramding rammen om binnen te komen. Lang verhaal kort. Bij binnentreden staat het mannetje verbaasd boven aan de trap. Had zijn gehoorapparaten niet in. Ikke blij, hij niet uit zijn doen. Kachel stond op zeven deze maar een tikkeltje lager gezet. Even gekletst. Zaken geregeld. Hij vond het wel gezellig. Je maakt wat mee. Life is fun.
Zat ik toch heerlijk te genieten van mijn bijna naar huis moment. Telefoontje, bent u de mentor van mevr …. Ik wil u meedelen mevrouw is gevallen en heeft waarschijnlijk haar heup gebroken. But weer naar Rijnstate Mevr komt zingend de ambulance uit ” ik heb zo’n pijn” “help me dan” 86 jaar dat gun je haar niet. Met haar artrose hand knijpt ze in mijn hand. Gelukkig gaat alles snel, morfine, katheter en foto. Ik kijk op de klok. Zou ik mijn schone-ouders niet naar Friesland brengen, ja echt wel. Continue reading
Daar lig je dan met je dekbed opgetrokken tot aan je kin. Gisteren besloot je dat je al je pijn niet meer aan kon. Je haalde de attributen,maakte je plan, een succesvol plan. Continue reading
Op 28-10-2015 stond voor mezelf mijn leven even stil.Ik kreeg zelf een CVA, na maanden revalideren kan ik sinds Mei 2016 weer zeggen ik ben weer terug. Continue reading